DE SINT ROSA SOCIËTEIT
Sjef Vink
www.sintrosasocieteitsittard.nl
DE SINT ROSA SOCIËTEIT (pagina 1)
De Geboorte van een Traditie
In 1987 ontmoette ik op het Vrijthof in Maastricht tijdens het ‘Preuvenemint’ Ton Gijsen en uiteraard was dat aanleiding om even een biertje te nemen. Wij raakten in gesprek over Sittard en de ‘Zitterder’ en hadden het op zeker moment over de Sint Rosaprocessie. Ik vertelde Ton dat ik geregeld met Sint Rosa in Sittard was en dan in deze processie tal van bekenden zag lopen, die, net als ikzelf, niet meer in Sittard wonen maar wel op de laatste zondag van augustus naar Sittard komen om met de processie mee te gaan naar de Sint Rosakapel op de Kolleberg of om de processiegangers te observeren.
‘Wat jammer,’ zei ik, ‘dat je al deze bekenden na de processie niet of nauwelijks meer tegenkomt al wil er in het ‘Sjterfhoes’ nog wel eens een enkeling opduiken. Eigenlijk zou je ze na de processie bij elkaar moeten zien te krijgen om even gezellig herinneringen op te halen.’
‘Hoe had je je dat gedacht?’ vroeg Ton.
‘Allereerst moeten we zien te achterhalen of daar überhaupt belangstelling voor is’ meende ik ‘en zo ja dan zullen er adressen verzameld moeten worden zodat we mensen kunnen uitnodigen voor een kleine reünie.’
We waren er beiden van overtuigd dat het idee waard was om verder uitgewerkt te worden maar daar bleef het voorlopig bij.
Pas toen ik met Carnaval 1988 weer in Sittard was herinnerde ik me deze vage plannen toen ik in het ‘Sjterfhoes’ een paar ‘emigranten’ waaronder Jos Bitsch tegen het lijf liep. Ik deed in het kort uit de doeken waarover Ton en ik tijdens het ‘Preuvenemint’ hadden gesproken en informeerde of er wellicht belangstelling was voor een kleine reünie met Sint Rosa. Dat bleek inderdaad het geval, sterker nog: men was bepaald enthousiast. Er moest nu concreet gehandeld worden; ik pakte een bierviltje en noteerde namen en adressen van de eerste gegadigden. Intussen had Ton ook niet stilgezeten en het eerste adressenbestand bestond dan ook uit een stapeltje bierviltjes. Met Sint Joep gebeurde hetzelfde en ook nu leverde dat een aantal viltjes met adressen op waarmee ik, terug in Maastricht, aan de slag kon. Ik kroop achter de typemachine – een tekstverwerker, laat staan een computer had ik (nog) niet – en begon de eerste brief te typen. Inmiddels had Ton Henk Stessen gecharterd om tot onze organisatie toe te treden en begonnen de vage plannen van het begin concrete vorm aan te nemen.
In de eerste brieven had ik gevraagd om Sittardse relaties van onze plannen in kennis te stellen en ons hun adressen te sturen. Deze oproep had onmiddellijk resultaat en kreeg een soort sneeuwbaleffect; binnen de kortste keren konden wij beschikken over een groot aantal namen en adressen en werd het tijd om een aantal materiële zaken af te handelen.
Om in de processie als aparte groep mee te lopen hadden wij de toestemming nodig van het Processie Comité. Er ging een nette brief uit naar het comité en op 5 juli kreeg ik antwoord van Jules Paques. Ik citeer: ………….
(lees verder in het boekje, te koop bij het bestuur van de Stichting Sint Rosa Sociëteit)