De geschiedenis van de Sint Rosa Sociëteit Sittard
Inleiding
“Heye Laammaeker, wie geit ’t mit dich?” Welke rechtgeaarde Zitterder zou niet aangenaam verrast opkijken als hij deze groet, ergens (ver) van Sittard verwijderd, zou horen?! Opkijkend ziet hij een bekend gezicht. Er gebeurt iets, er slaat een vonk over. Die twee praten met elkaar en pakken prompt de draad op van hun laatste ontmoeting, ook al is die lang geleden. Wij denken dat dit het “Zitterdenaer gevuil” is, een gevoel met een sterk bindend karakter. Een gevoel dat ‘ne Laammaeker zijn leven lang meedraagt waar hij ook zijn tenten heeft opgeslagen.
De “rasechte” Laammaeker zal hoe dan ook zijn stad altijd hoog houden. Hij wil er geen verkeerd woord over horen. Hij zal ook steeds naar zijn stad terugkeren, al is het alleen maar op Sint Joep, met carnaval en/of met Sint Rosa. In de jaarlijkse Sint Rosaprocessie, steeds op de laatste zondag van augustus, zie je dan ook grote aantallen van die “home sick” Zitterdenaeren meelopen, al dan niet biddend, of reeds meer met hun gedachten bij de reüniesfeer, maar ook dat kan stichtend zijn.
Ontstaan
Het is ongetwijfeld dit gevoel dat één Sittardenaar in den vreemde (wat heet in den vreemde als we het hebben over Maastricht, of toch?) samen bracht met twee andere Sittardenaren, nog steeds woonachtig in hun Sittard. We hebben het dan over Sjef Vink, Ton Gijsen en Henk Stessen.
Sjef is een van de velen die Sittard een warm hart zijn blijven toedragen, en Ton en Henk zijn twee van de velen die er blijk van geven dat Zitterd het op prijs stelt dat die “geëmigreerden” zo met de stad verbonden blijven. Al gauw was het duidelijk dat er “iets” moest ontstaan om het groepsgevoel van de Sittardenaar in den vreemde, die naar Sittard optrekt, gestalte te geven, hen het gevoel te geven dat zij allen “thuis” zijn en door de bewoners van Sittard weer welkom worden geheten op het oude nest. Het idee van de Rosa Sociëteit was daarmede geboren. De Sociëteit werd in 1988 opgericht. Sjef, Ton en Henk hebben zich vervolgens met volle overgave van hun taak gekweten. Met groot succes.
Velen van de buiten Sittard wonende Sittardenaren meldden zich aan als lid, en trekken sedertdien achter een eigen vaandel, jaarlijks op naar Sint Rosa in haar kapel op de Kolleberg en geven op die manier ook gevolg aan de belofte die de bevolking van Sittard in 1675 deed om ieder jaar in een processie naar haar beeltenis op te trekken, als dank voor het vrijwaren van de stad van de pest.
De leden van de Sint Rosa Sociëteit spoeden zich aansluitend aan de processie, of na een sfeervol uurtje op de markt of in ‘t Sterfhoes, naar de plek waar een samenzijn plaats vindt. Dat is een belangrijke reden van hun lidmaatschap. Zij treffen in een ongedwongen en gezellige sfeer (oude) vrienden, vriendinnen, bekenden van vroeger. Naar deze jaarlijkse reünie wordt door iedereen uitgekeken, zo leert de ervaring. Het is dan ook telkens opnieuw een plezier voor allen om dit weer mee te maken.
Sinds een aantal jaren nemen niet alleen “awt Zitterder” deel aan deze happening maar ook vrienden en bekenden die het geluk beschoren was dat zij in Sittard konden blijven wonen en zo dus het kwellende heimwee naar onze dierbare stad niet kennen.
De toekomst
De ontwikkeling die de Sociëteit heeft doorgemaakt heeft er toe geleid dat in 2007 besloten werd de Sociëteit de status van Stichting te geven. De officiële akte, opgemaakt de Sittardse notaris Joep Laudy, noemt als doelstelling van de Stichting:
a. Oud-Sittardenaren in een herkenbare vorm deel te doen nemen aan de jaarlijkse Sint Rosa-processie te Sittard;
b. Het bevorderen en organiseren van ontmoetingen tussen Oud Sittardenaren en Sittardenaren, bij voorkeur op de dag van voormelde processie en voorts al hetgeen met een en ander rechtstreeks of zijdelings verband houdt of daartoe bevorderlijk kan zijn, alles in de ruimste zin des woords.
Hiermede is het huidige beleid van de Sociëteit samengevat. Het bestuur is er zich van bewust dat stilaan de meeste (oudere) Oud Sittardenaren die daarvoor belangstelling hebben, lid zijn van de Sociëteit. Om die reden zal, nog meer dan in het verleden, vooral ingezet worden op doelstelling b, hierboven genoemd. In de hoop dat ook jongere generaties expats, met gevoelens van nostalgie naar hun Sittardse jaren, op de laatste zondag van augustus hun weg naar Sittard zullen vinden.